mijn eerste impressies

Het grote vertrek
Ik heb helaas geen deftig afscheid van iedereen kunnen nemen aangezien ik pas vorige week donderdag zeker wist of ik naar hier mocht vertrekken. Daarvoor moest ik slagen voor mijn herexamen en jawel, dat is gelukt met de volle 10 op 20! Van vrijdag tot zondag was er nog een weekendje gepland naar de ardennen met een deel vd familie, dus was het al maandag als ik halsoverkop alles kon beginnen inpakken. (papieren en verzekeringen waren gelukkig allemaal al op voorhand in orde gebracht) Dinsdag op een nachtelijk uur ging mijn wekker en dan kon het allemaal beginnen. Toen besefte ik pas hoe werkelijk het was, en dat weggaan voor 4 maanden toch niet zo eenvoudig is. Na enkele traantjes ben ik dan toch goed vertrokken. Vliegtuig, trein, metro; alles was goed uitgestippeld, maar met een kleine 40 kilo rond uw lijf en 5 truien aan wegens plaatsgebrek in de rugzak, en dit bij 26 graden (en meer dan 30 in de metro) bleek dat toch net iets minder evident. Het laatste stuk tevoet was er werkelijk teveel aan, ik dacht niet dat ik het einde zou halen. Maar dat heb ik dus toch en om 16u kon ik dan eindelijk uitrusten in de traphal (of hoe trappen opeens geweldig comfortabel kunnen liggen :p). Daarna heb ik op het gemakje uitgepakt in mijn kamer en nog wat boodschapjes gedaan.

Woensdag
Dinsdag was er al een introductiedag met toespraken, maar die hadden we (ik en Marieke; een meisje uit mijn klas) dus al gemist. Woensdag was er om half 12 een introductie over uitstappen voor erasmusstudenten en dat wou ik zeker niet missen dus vertrok ik op goed op tijd. Helaas hadden ze ons op de receptie naar het lokaal van de erasmuscoordinator gestuurd en niet naar het lokaal van de introductie, die uiteindelijk in een ander gebouw bleek te zijn op een half uur stappen. Een eerste keer pech dus, maar nog een geluk dat we direct die coordinator gezien hadden, want die gaf ons al direct de opdracht om pasfoto's, paspoort, verzekeringspapieren en studentencertificaat en learning agreement in orde te brengen, want ze had niets (jawel, NIETS) ontvangen van onze school. Toen we hiernaar informeerden in gent zei de lieve dame, "als ze dat vragen dan moet je dat doen he". We wisten al direct hoe laat het was.. en wat ons te doen stond.
Daar bij het bezoek aan de coordinator hadden we ook al direct 2 andere Erasmussers gevonden, een engelsman en een franse, die ons meteen konden vertellen waar we die avond moesten zijn voor een erasmus welcoming party.
Verder hebben we de stad wat verkend en zijn we naar het kantoor gegaan waar ze de kleine stadsfietsjes verhuren, genaamd 'Bicing'. Maar ook daar hadden we pech; het was gesloten.
's Avonds was er dus mijn eerste fiesta in een club op de ramblas waar ik zeker nog naar terugkeer, zalige sfeer, maar ook voldoende ruimte om te zitten en te praten met onbekenden. (Als je weet dat de anderen ook erasmussers zijn, begin je gewoon te babbelen tegen gelijk wie, je vertelt waar je vandaan komt en de eerste contacten zijn gelegd) Gonçalo, een portugees, bleek bij ons op school te zitten en Sebastian is een Duitser die hier als au pair een jaar verblijft en die het geweldig vond dat hij met mij Duits kon spreken. Met deze mensen spreek ik zeker nog af!

Donderdag
Uitslapen!! Gisterennacht had ik om half 4 een nachtbus genomen en ik was aan de 2de halte afgestapt op Passeig St. Joan (zoals ik op internet had gevonden), maar blijkbaar zijn er in deze straat een stuk of 8 haltes met dezelfde naam (wat dus niet op internet stond) en ik heb uiteindelijk nog een mooie nachtwandeling kunnen maken van zo'n 40 minuten in diezelfde straat (Barcelona heeft een dambordpatroon en de straten zijn dus immens lang). Toen ik mijn straat insloeg passeerde de volgende nachtbus mij zelfs al.. waarop ik hem hardgrondig uitgemaakt heb voor "fokking bus!" Achteraf gezien nog grappig, maar toen dus totaal niet, zeker niet toen ik ontdekte dat de bus ongeveer voor mijn deur stopt. Mijn voeten voelden afgestorven na een hele dag 'rondtsjolen'.
Donderdag heb ik dus enkel nog wat boodschappen gedaan en samen met Marieke op mijn kot gekookt. Koken met een gasvuur en -oven is trouwens echt kaka, kheb mijn vingers al meermaals verbrand, net zoals mijn pizza vrijdag.

Vrijdag
En dit brengt mij naadloos bij vrijdag. Ik heb besloten vandaag àlles in orde te maken, wat achteraf nogal een utopische gedachte bleek te zijn. Mijn papieren voor de univ zijn allemaal afgedrukt, ik heb mooie pasfoto's kunnen maken in de metro en de coordinator is tevreden. Dan ging de reis weer naar het 'Bicing'kantoor. Deze keer wel open (wachttijd van een half uur nemen we er graag bij) maar blijkbaar heb je voor deze fietsen een nummer nodig voor buitenlandse studenten, te verkrijgen bij.. de politie. Dat wordt dan maar voor morgen.
's Avonds beginnen de feesten van Barcelona voor een week, de "Mercè". Ik ben samen met Sebastian, de Duitser, naar het vuurwerk gegaan aan het strand en daarna een paar Spaanse populaire Spaanse bandjes gezien op Plaza Catalunya. Zeer aangename sfeer (jammer van de eerste Spaanse regen voor mij, waarmee ik uitgerekend vanavond mocht kennismaken), ik wist niet dat er zoooveel mensen in Barcelona woonden, dat heel de stadskern en zelfs daarbuiten zwart zagen van het volk. De metro rijdt tijdens de feesten ook 's nachts, dus een nachtwandeling zat er deze keer niet in :)

Zaterdag
Vandaag ga ik naar het strand aangezien ze 27 graden en zon voorspeld hebben en ik vermoed dat dit niet meer zoveel zal voorkomen nu de herfst eraankomt. Het politiekantoor is ook in de haven dus dat zijn dan 2 vliegen in een klap. Of dat dacht ik tenminste! Ten eerste was de zon alleen smorgens een uur te zien geweest en was er onaangenaam veel wind, ik heb dan maar onder mijn handdoek gelegen om even in de zeelucht te relaxen. En ten tweede bleek het kantoor een vervallen gebouw dat volgens een behulpzame voorbijganger totaal niet meer gebruikt wordt. Hij zei dat er een kantoor op de ramblas was. Toen was ik echt pissed; alsof ze dat bij Bicing niet wisten! Ik had geen zin meer om naar de ramblas terug te keren en heb dan maar wat rondgekuiert tussen de toeristen op een marktje aan het strand.
's Avonds ben ik weer naar de feesten gegaan met mijn appartementgenoten. Weerom zeer zuiders sfeer met fijne muziek en een graad of 20 nog snachts. Tijd om mijn woningmaatjes hier eens voor te stellen: Katia is een Braziliaanse van 30 die nu voor een maand naar huis in Brazilie is. Haar kamer wordt doorverhuurd aan Allesandro, een Italiaan van vooraan de 20. Dan heb je Ornella, een Italiaanse van 25 die 's nachts werkt in een club op de ramblas en die ik dus in het schooljaar weinig zal zien. Haar vriend verblijft hier blijkbaar ook, Danilo. En tenslotte is er nog Eleonora, ook een Italiaanse van 20 die hier ook op Erasmus is sinds eergisteren. Allemaal zeer vriendelijke mensen die zeer into fiestas zijn. Het enige nadeel is dus wel dat de voertaal hier italiaans is, en er enkel spaans wordt gesproken op mijn verzoek. Wat ze dan toch na 10 minuten weer vergeten.

Zondag
Ik blijf weer lang in mijn bedje liggen, want de moeheid begint toe te slaan. 's Middags komt Jochen uit België langs op mijn kot, hij is gisterenavond in Barcelona gearriveerd en heeft nog geen kot. Hij heeft het privilege in een jeugdherberg in de Barri Gotic (het oude stadsdeel) te mogen slapen, waar zich de kern van de feesten en dus ook het meeste zatte mensen bevinden.
Ik mag mij dan nog gelukkig prijzen met mijn kleine kamer net buiten het oude centrum (die zeer goed bereikbaar is met metro en bus) waar niet het straatlawaai, maar alleen het lawaai in het appartement (ik slaap aan de binnenkoer) en in de woonkamer behoorlijk storend is. Die spanjaarden (en ook italianen bij mij dus) zijn een luid volkje!
Vandaag maak ik ook tijd om een blog te maken, waar ik voordien dus nog geen tijd voor heb gehad, want anders moet je toch maar 20 keer hetzelfde vertellen he. Nu was het een lange tekst, maar in de toekomst probeer ik het toch wat vaker bij te houden. Ondertussen is het dringend tijd om eten te gaan maken.
Ciao, tot binnenkort!