Het vallen van de blaadjes

We zijn nu al weer een eind in november en ook hier in Barcelona zijn de straten zich met de eerste dorre bladeren en herfstkleuren aan het vullen. Prachtig om elke morgen in de opkomende stralende zon naar school te wandelen. Het vreemde is wel dat er overal ook al kerstversiering opduikt, en daar heb ik het toch psychologisch wat moeilijk mee, aangezien kerstmis voor mij geassocieerd wordt met sneeuw, kou, kerstmarktjes, glühwein, pannenkoeken, kerstbomen, gezellig binnenzitten bij de haard (of bij de vloerverwarming in mijn geval).. Maar hier komt dat misschien nog, want vanaf morgen gaat het gevoelig frisser worden hebben ze afgeroepen. Iets van een graad of 11. In ieder geval denk ik niet dat ik hier nog regen ga zien deze winter, die tijd is gelukkig voorbij. Ik heb ook gehoord dat er vandaag sneeuw lag in België, dat ik da moet missen seg, voor die ene keer in 5 jaar dat het sneeuwt. Ik hoop dat hij blijft liggen tot ik terugben.
Je weet ondertussen dat de Spanjaarden graag feesten. Ook Halloween werd hier uitgebreid gevierd: overal op straat en in de metro kwam je verklede mensen tegen (in België zouden ze zich generen) en ook Allerheiligen, Tots Sants, is niet bepaald een dag waarop men het kerkhof bezoekt. Het is een grote feestdag, waarop in de familie speciale gebakjes gegeten worden, namelijk Panellets. Ik heb ze samen met mijn ouders bij onze bakkerin gegeten, heel lekker, ze smaken een beetje naar marsepein met amandelnootjes. En overal verkochten ze toen kastanjes, gewoon of gepoft en daarrond alleen al worden er feesten georganiseerd. 2 weken geleden ben ik naar zo'n kastanjefeest, of castañada, geweest op het nieuwe appartement van Eleonora (mijn vroegere kotgenote) en Federico en Margarida. Je zou kunnen denken dat dit toch maar een vreemd feest is, en inderdaad, eigelijk is het ook echt belachelijk om een feest te houden rond gepofte kastanjes maar het was wel een unieke ervaring. Buiten de gewone drank en knabbels waren er dus uiteraard gepofte kastanjes, maar het fijne is dat iedereen in de keuken rond het vuur gedrumd staat om toch zeker de kastanjes niet te vergeten afzetten, en daarna als ze opgegeten worden in de living ontstaat er algauw een dik tapijt 'schellekes' op de vloer. Toen het in de living vol lag, zijn we met onze kastanjes naar het dak getrokken, om wat uit te waaien. Ik was volledig onder de indruk van het zicht dat ze hebben vandaaruit. Vóór hen de skyline langs de zee, rechts montjuic en achter hen tibidabo (Barcelona is bijna volledig omsloten door bergen), en ook oneindig veel lichtjes.
Dit weekend ben ik dan ook weer naar daar gegaan omdat het daar gezellig zitten is. Echt feesten zal er nu niet meer inzitten, want de examens komen eraan (kheb er al 2 ingediend trouwens, dat was een werk dat we moesten schrijven). Nog 7 te gaan! (Aja, vorige keer had ik gezegd dat ze hier 5 vakken hebben per trimester, wel bij de rechtsfaculteit zijn dat er 3. Om toch even de verschrikking voor te stellen, waar ik nu doormoet, van 7 examens op 1,5 week zonder blok. Om nog te zwijgen van de 3000 werkjes en teksten waar ik nog doormoet.)
Ik vrees een beetje dat dit dan ook mijn laatste blogbericht was voor een tijdje, tenzij er nóg iets spannenders als de examens gebeurt. Op 19 december heb ik officieel vakantie hier en dan zal ik jullie melden hoe het verlopen is. Naar die laatste vakantieweek in Barcelona kijk ik nu toch echt wel uit, want mijn mooie erasmusdagen lijken voorbij; als sneeuw voor de zon verdwenen, om het in de passende klimaatstoestand te zeggen.

Mijn thuis

Na het bezoek kwam ik even in een zwart gat terecht, maar dat duurde niet lang als ik besefte hoeveel werk ik de komende weken nog zou hebben (de Spanjaarden hier hebben 5 vakken per trimester, ik heb er 9 :s). Ik had trouwens een tijd geleden gemeld dat ik gestopt was met internationaal recht omdat die cursus echt onhaalbaar was, maar in week 5 ben ik dan toch nog (wegens druk vanuit Gent) aan een andere cursus begonnen, rechtstheorie, en daar moet ik ook nog altijd een paar opdrachten voor inhalen. Dit even voor de volledigheid.

Dus das wel echt spijtig dat ik nu al (3 weken voor de examens) moet afwegen of er 's avonds wordt weggegaan of niet. En ik wil ook nog zoveel andere dingen doen! Ineens lijkt alles zo snel te gaan.
Ik moet ook echt nog meer foto's trekken, vooral van de alledaagse dingen en van de mensen. Vorige week heb ik daarom mijn appartement op de gevoelige plaat vastgelegd:

Ik woon op de derde verdieping. En dit zijn de living en mijn kamer:

En ik kan het toch niet laten om even mee te delen dat het op 7 november (!) aangenaam zonnen was op ons balkon.

Hehe :p

De laatste tijd amuseer ik mij eigenlijk altijd om mijn blog te schrijven. Buiten het feit dat hij altijd mijn opmaak door elkaar klutst bij het publiceren, en de kwaliteit van mijn foto's op de kl.. trekt, is het wel ontspannend. Ik probeer het ook een beetje luchtig te schrijven, zoals ik het zou vertellen; kwestie van dat jullie mijn blog blijven lezen en dat er geen al te saaie dingen opkomen he. (Zoals bijvoorbeeld: ik heb al een drietal weken mijn vingers niet meer verbrand aan het gasvuur.. of nog straffer, deze week ben ik 3 keer in de schoolbibliotheek gaan studeren omdat het daar rustiger is dan thuis... Alhoewel ik die details soms beter wel zou vermelden voor ongeruste familieleden. Wat ik dan weer beter niet zou vertellen, is dat Jochen weeral 'bijna' overvallen is, deze keer werd hij geweldadig aangepakt, maar gelukkig waren zijn vrienden in de buurt én in de meerderheid, en ook dat ik al een paar dagen ziek ben, waarschijnlijk van vermoeidheid)

Bezoek

Het is alweer 2 weken geleden dat mijn ouders hier in Barcelona arriveerden om te kijken wat hun kindje hier zo allemaal uitspookt. Hoog tijd dus om een verslagje te schrijven van deze intense, drukke dagen, die tegelijkertijd als een verademende vakantie aanvoelden. (school was meer een randactiviteit die week)

Zondag 26/10:

Ik was nog niet echt bekomen van mijn geweldige thuiskomst uit Girona en de daaropvolgende eh.. 'homeparty' en daar stonden mijn ouders al onverwacht vroeg om 12 uur zondagmorgen (of -nacht, zo je wil) aan mijn deur. Maar ik was natuurlijk heel blij met het weerzien! Na een kleine rondleiding in het appartement en een Barcelonese croissant, vertrokken we naar Park Güell. We waren er wel alledrie al eens geweest, maar het blijft een indrukwekkend park. Voor mij de mooiste plek van Barcelona. Zalig om rond te lopen, mooi uitzicht, knappe constructies van Gaudi tussen het groen (ze hebben er ook cactussen :D) en veel plaats om uit te rusten in het zonnetje. Ook eind oktober spijtiggenoeg nog hordes toeristen, maar het is dan ook dé publiekstrekker van Barcelona, zoals ook bleek toen we 2 keer een collega van mijn ma tegenkwamen.

Om deze speciale cactussoort te bestuderen vond ik

het blijkbaar nodig om even mijn zonnebril af te zetten :p

Eventjes melden dat de keuze uit de hopen foto's alt maar moeilijker wordt. Misschien dat ik binnenkort eens een groot deel op facebook zet, dan kan iedereen alles zien.

Papa heeft ook zijn best gedaan (een stuk of 500 foto's schat ik). Nu heb ik ineens ook wat kunstzinnigere foto's van Barca, zoals bv:

Maandag 27/10: was er tijd voor een mooie zomerse wandeling langs het strand en door de haven. Daar kon papa zich zoals je ziet geweldig uitleven met zijn fototoestel (tot groot ongenoegen van mama).

Dinsdag 28/10: was een dag zonder mijn aanwezigheid, want ik had heel de dag les en 's avonds was er het verwelkomingsfeestje van mijn kotgenote Katia (die terugkwam uit Brazilië). Ik weet alleen dat het weer heel de dag gegoten heeft en dat mijn ouders een toer met de toeristische bus gemaakt hebben.

Woensdag 29/10:

Vandaag stond een bezoek aan de berg 'Tibidabo', met zijn kathedraal en pretpark en uitzicht op heel Barcelona, op het programma. Ook ik heb vandaag een dagticket voor de toeristische bus en daarmee rijden we tot aan de voet van de berg. Daar wachten we op een gewone bus, waarna we nogmaals overstappen op de Funicular, een soort tram naar boven. Daar was het zodanig koud (en nog altijd aan het regenen sinds de vorige dag dus), dat we eigelijk direct terug naar beneden wouden. Over een anticlimax gesproken.. het hoogste punt was niet bepaald een hoogtepunt! (wat een woordspeling zeg) Maar je moet toegeven, dit heeft toch ook wel iets:

Van het uitzicht over heel Barcelona kwam vanzelfsprekend niets in huis (mooie mist doch), en dan zijn we nog maar een eind verder gereden met de toeristische bus (ideaal als het regent denkt een mens. Je weet wel; "Aan de rechterkant ziet u.. we rijden zodadelijk voorbij.. blablabla.." ma de ramen waren aangedampt!!) Soit, we zijn dus nog afgestapt aan het Palau Reial, ik vermoed dat dat dus een (vroeger?) verblijf van de koning is. Mooie tuinen trouwens.

En de volgende halte was Camp Nou, het voetbalstadion (het grootste van Europa voor meer dan 100 000 supporters) maar daar mochten we niet meer binnen omdat het 10 voor 6 was en de boel sluit om 6 uur. Kdenk dat ik daar dan wel nog eens terug naartoe ga.

's Avonds zijn we (zoals elke dag) gaan eten en daarvoor alleen al mis ik nu het bezoek :)

Donderdag 30/10: was het na een gezellige ochtend gedaan met de vakantie, want om 3 uur vertrokken de mammie en de pappie weer voor een lange tocht huiswaarts. Maar nu kan ik er weer voor 2 maand tegenaan; veel gegeten, enkele souvenirs en veel foldertjes armer en 2 paar nieuwe schoenen rijker!

Gironaaa !

2 weken geleden, op zondag 19 oktober, kwam Joana (een vriendin uit Berlijn die ik deze zomer leren kennen heb op vakantie in Bayern) bij mij toe om een week op mijn gezellige kot te verblijven. Met 2 op mijn kamer was echt te veel, maar gelukkig was dat enkel om te slapen, en thad nog wel iets gezellig. Ik moest natuurlijk elke dag naar school, maar tussendoor hebben we toch zoveel mogelijk samen gedaan. Woensdag overdag had ik geen les en zijn we naar het aquarium geweest (een must voor mij, want volgens de slogan: "If you haven't been here, you haven't been to Barcelona") en dat was wel echt de moeite. Ik heb het normaal nie voor vis en Joana is er zelfs allergisch aan, maar daar zaten echt wel schone beesten in supermoderne aquariums..

's Avonds hebben we een toer gemaakt met de toeristische bus (gratis voor Erasmussers! :p) die heel het jaar door Barcelona rijdt. 't Was wel al frisjes boven in die bus, zonder dak, en ook al wat donker om nog mooie foto's te maken, maar kheb genoten van Barcelona by night, met al die grote chique straten met dure boetieks en restaurants, de scheepjes in de haven, brede avenues en businesshotels, en daartussen de prachtig verlichte huizen van Gaudi. Dan heb je echt het gevoel dat je in een wereldstad zit. En daarna werden we als verrassing met de bus afgezet op een receptie om de avond in schoonheid te eindigen. Mooi mooi. Verder hebben we na de schooluren een beetje gewinkeld, want Joana moest natuurlijk souvenirs kopen, en op zondag en maandag was het weer ook nog zalig om gewoon wat rond te lopen in de Barri Gotic. (Dinsdag was weer gietdag :s)

De zondag daarop kwamen mijn ouders en om het vakantiegevoel niet te verliezen tussen beide bezoeken (en om toch vooral niet te moeten denken aan het schoolwerk dat zich ondertussen opstapelde), ben ik zaterdag naar Girona geweest, oftewel Gerona in het Castiliaans. Ik kan wel zeggen dat dit een van de mooiste steden is waar ik al geweest ben. De stralende zon en zelfs nog hitte eind oktober zaten er ook wel voor iets tussen. Het wandelen op de oneindig lange stadsmuren was het adembenemendste en het zicht op de hele stad deed mij zelfs terugdenken aan onze Italiëreis 2,5 jaar geleden... zucht. De mooie kerken en de duizenden trappen, zonder overdrijven, die ik gedaan heb daar, hadden wat weg van Firenze of Lucca, voor zover ik mij nog herinner. In de namiddag hebben we rondgekuierd op de ambachtelijke marktjes en tussen kraampjes die zowaar een middeleeuws tintje aan het geheel gaven. Allerhand verse kazen, gedroogde worsten, zelfgemaakte confituur, gepofte kastanjes, versgebakken broden.. De geur alleen al! Spijtig da ge da nie kunt rieken op foto. Marieke heeft trouwens de meeste foto's van die dag (vooral 's avonds dan) want mijn batterijen wouden niemeer meewerken. Dus dit zijn al enkele (van de veeeele) sfeerfoto's van overdag:

een gedroogd fruit-kraampje

perfect sfeerbeeld van de dag: Julia, Christina en Toby rusten uit in de zon halverwege de indrukwekkende trappen van een kathedraal.

Zuiderse begroeiing in de tuinen van de kathedraal (ik heb een zwak voor die cactussen!)

En ook voor die typische kleine balkonnetjes. Echt schattig.

En dan nog het water erbij, en het romantische plaatje past perfect! :)

Iedere grote stad heeft hier blijkbaar zijn jaarlijkse feestweek, volgens de legenden, en wij waren in Girona tijdens deze feestweek. 's Avonds hebben we daardoor in de straatjes en op pleintjes nog een stukje van deze feesten van Sant Narcis, de patroonheilige van Girona, kunnen meepikken, voor we de laatste trein naar huis namen.

Tifosi del Napoli

Ik heb mijn blog een beetje verwaarloosd omdat ik geen minuut stilgezeten heb de laatste 2 weken. Goed nieuws dus voor jullie, er valt veeel te vertellen.

Eerst nog even een update over mijn flatgenoten: Eleonora was al weg van 15 oktober, want zij vond het hier wat klein om een heel jaar te blijven (vond ik wel spijtig, maar ik snap het volkomen). Sandra uit Peru is in haar plaats gekomen en das een supertof meisje. Ze praat alleen ongelofelijk vlug. Daniele is eind oktober weggegaan, want die 'logeerde' hier gewoon bij Ornella. En Allesandro is ook eind oktober verhuisd, want Katia is dan teruggekomen uit Brazilië van de vakantie bij haar familie. Katia valt heel goed mee, 't is een lieve (ze bemoedert mij een beetje) en ook belangrijk: ze houdt van een proper appartement :p Het is eens iets anders.

Ik ben toch wel blij met deze veranderingen, want ik had genoeg ondervonden waarom ze de mensen uit Napels "tifosi" noemen (Daniele, Allesandro en Ornella zijn van Napels). Zij zijn er trots op dat ze heel sociaal (lees: luidruchtig) zijn en de hele dag roepen. Allesandro was wel heel lief en maakte altijd lekker eten dus hem mis ik wel een beetje.

Ze vonden het geweldig dat ik graag naar de voetbal kijk en ik moest toch minstens 1 keer eens me hun mee gaan kijken naar een wedstrijd van Napels. Op 18 oktober was het Napels-Juventus en dan ben ik dus mee gaan kijken in een café in de Barri Gotic. Hoewel ik maar een paar spelers kende was het toch tof om zien, want die Italianen zijn toch net iets beter als ons Belgen en er was 90 minuten spektakel. Toen Napels scoorde wist ik toch even nie meer wat er gebeurde, want heel het café begon te roepen en rond te springen en elkaar te omhelzen. Dani, Ale en Orni (zo noemen we elkaar, en ik ben dan logischerwijze weeral Barbie, hoe toevallig) vonden het wel grappig toen ze mij zo verdwaasd zagen zitten. Nog een geluk dat ze gewonnen zijn, want anders hadden ze nog meer afgebroken denk ik.

De week daarop was er bij ons thuis voor de vrienden "una cena". Dit is zowa het hele concept rond hun avondeten, zijnde: eerst hapjes tot een uur of 11, dan eten + dessert en daarbij veeeel wijn. Om een uur of 2 vertrekken ze dan om te gaan 'dansen'.

Ik kwam gelukkig pas thuis om half 12 van Girona (zie volgend bericht), ik was doodmoe en dan moet ge u voorstellen da ge thuiskomt, in uw eigen denkt 'amai er is hier ergens veel lawaai int gebouw, zeker een feestje, ma kzal wel direct in slaap vallen' en dan komt ge aan uw deur "Oh neeee, tis bij ons" De moed zakt in uw schoenen om nog naar binnen te gaan, en terecht, want ze hebben mij daar direct aan tafel meegesleurd, verplicht om dessert mee te eten en daarna het hoofdgerecht in te halen maar kmoet zeggen dat de sfeer er toen ook bij mij begon in te komen. Je zal het wel merken aan de foto's.

Allesandro

Ik, Daniele en Allesandro, de buurman

Siuvia, buurvrouw (vriendin van Allesandro de buurman) nog eens Dani en ik

Ornella, net iets minder flatterend op deze foto
Sandra Het einde van de cena

Ondertussen is er ook nog een verrassingsfeestje gehouden voor de thuiskomst van Katia. Dit werd in een restaurant gevierd met 'pica pica'. Dit is een hele avond kleine hapjes en drank, waar je dan uiteindelijk ook vol van zit. De vrienden van Katia vielen heel goed mee en mijn Italianen waren braaf :) Geslaagd feestje dus.