Tifosi del Napoli

Ik heb mijn blog een beetje verwaarloosd omdat ik geen minuut stilgezeten heb de laatste 2 weken. Goed nieuws dus voor jullie, er valt veeel te vertellen.

Eerst nog even een update over mijn flatgenoten: Eleonora was al weg van 15 oktober, want zij vond het hier wat klein om een heel jaar te blijven (vond ik wel spijtig, maar ik snap het volkomen). Sandra uit Peru is in haar plaats gekomen en das een supertof meisje. Ze praat alleen ongelofelijk vlug. Daniele is eind oktober weggegaan, want die 'logeerde' hier gewoon bij Ornella. En Allesandro is ook eind oktober verhuisd, want Katia is dan teruggekomen uit Brazilië van de vakantie bij haar familie. Katia valt heel goed mee, 't is een lieve (ze bemoedert mij een beetje) en ook belangrijk: ze houdt van een proper appartement :p Het is eens iets anders.

Ik ben toch wel blij met deze veranderingen, want ik had genoeg ondervonden waarom ze de mensen uit Napels "tifosi" noemen (Daniele, Allesandro en Ornella zijn van Napels). Zij zijn er trots op dat ze heel sociaal (lees: luidruchtig) zijn en de hele dag roepen. Allesandro was wel heel lief en maakte altijd lekker eten dus hem mis ik wel een beetje.

Ze vonden het geweldig dat ik graag naar de voetbal kijk en ik moest toch minstens 1 keer eens me hun mee gaan kijken naar een wedstrijd van Napels. Op 18 oktober was het Napels-Juventus en dan ben ik dus mee gaan kijken in een café in de Barri Gotic. Hoewel ik maar een paar spelers kende was het toch tof om zien, want die Italianen zijn toch net iets beter als ons Belgen en er was 90 minuten spektakel. Toen Napels scoorde wist ik toch even nie meer wat er gebeurde, want heel het café begon te roepen en rond te springen en elkaar te omhelzen. Dani, Ale en Orni (zo noemen we elkaar, en ik ben dan logischerwijze weeral Barbie, hoe toevallig) vonden het wel grappig toen ze mij zo verdwaasd zagen zitten. Nog een geluk dat ze gewonnen zijn, want anders hadden ze nog meer afgebroken denk ik.

De week daarop was er bij ons thuis voor de vrienden "una cena". Dit is zowa het hele concept rond hun avondeten, zijnde: eerst hapjes tot een uur of 11, dan eten + dessert en daarbij veeeel wijn. Om een uur of 2 vertrekken ze dan om te gaan 'dansen'.

Ik kwam gelukkig pas thuis om half 12 van Girona (zie volgend bericht), ik was doodmoe en dan moet ge u voorstellen da ge thuiskomt, in uw eigen denkt 'amai er is hier ergens veel lawaai int gebouw, zeker een feestje, ma kzal wel direct in slaap vallen' en dan komt ge aan uw deur "Oh neeee, tis bij ons" De moed zakt in uw schoenen om nog naar binnen te gaan, en terecht, want ze hebben mij daar direct aan tafel meegesleurd, verplicht om dessert mee te eten en daarna het hoofdgerecht in te halen maar kmoet zeggen dat de sfeer er toen ook bij mij begon in te komen. Je zal het wel merken aan de foto's.

Allesandro

Ik, Daniele en Allesandro, de buurman

Siuvia, buurvrouw (vriendin van Allesandro de buurman) nog eens Dani en ik

Ornella, net iets minder flatterend op deze foto
Sandra Het einde van de cena

Ondertussen is er ook nog een verrassingsfeestje gehouden voor de thuiskomst van Katia. Dit werd in een restaurant gevierd met 'pica pica'. Dit is een hele avond kleine hapjes en drank, waar je dan uiteindelijk ook vol van zit. De vrienden van Katia vielen heel goed mee en mijn Italianen waren braaf :) Geslaagd feestje dus.