Afscheid nemen bestaat niet (?)

Ik wil graag nog een laatste keer schrijven, misschien eerder voor mezelf om een groot hoofdstuk van mijn leven af te sluiten en nog even een balans op te maken.. Eerst nog even zeggen dat ik verrast was dat er zoveel mensen mijn blog gelezen hebben en dat er zoveel positieve reacties op kwamen (weliswaar niet rechtstreeks op de blog omdat dat blijkbaar echt moeilijk is voor de meerderheid :p). Ik vond het zelfs een beetje beangstigend dat ik niet zomaar voor mijzelf aan het typen was. Maar ik vond het natuurlijk ook leuk en wil jullie bedanken voor de interesse en ook de mensen die brieven of mails gestuurd hebben (of gebeden hebben, zoals ik hier juist hoor van ons bonneke); Super ! Merci, echt waar. Ik ben blij dat ik nu in België kerstmis heb kunnen vieren met heel mijn familie en dat ik enkele vrienden al gezien heb en vele andere binnenkort. Maar toch wil ik al heel graag terug, en zodra ik tijd vind in het nieuwe jaar ga ik dat dan ook doen! Ik had het niet verwacht, maar woensdagnacht toen ik wakker werd rolden er ineens tranen over mijn wangen.. Toen pas besefte ik dat het echt echt gedaan was. Ik ga nooit meer wakker worden in mijn groot piepend bed, waaraan ik toch al gehecht was. Ik heb op mijn gemak nog eens door het appartement kunnen wandelen en alles proper kunnen achterlaten, want ik was vroeg genoeg opgestaan uit heilige schrik om mijn vliegtuig te missen (na Ornella haar avontuur). Voor de taxi aankwam om 4 uur heb ik mij nog geamuseerd met een afscheidsbriefje: en kheb ook nog een kerstcadeautje achtergelaten: (foto's van Sandra) Ik was natuurlijk veel te vroeg op het vliegveld want de balies waren nog niet eens open. Maar beter zo natuurlijk. Toen het vliegtuig opsteeg was ik echt verdrietig en kheb nog een hele tijd door het raampje zitten staren om 2 uur later door de grijze mist in België neder te dalen. Ik werd met slingers en cadeautjes onthaald, maar het was precies of ik niet eens weggeweest was! Ik was voorbereid op de vraag: "En hoe wast?" maar wat ik eigelijk nog meer heb moeten beantwoorden tot nu toe is "En zijdet al wa gewoon?" Ja dus.. veel te snel. Geef mij maar al een nieuwe uitdaging en wat avontuur. (Vandaag heb ik trouwens al een reisje Berlijn geboekt om een vriendin te gaan bezoeken in januari. Joepie) Ik heb ondertussen nog een hele lijst kunnen bedenken met wist-je-datjes, maar die ga ik jullie besparen. Jullie moeten gewoon zelf maar eens naar Barcelona gaan, als toerist is het zeker de moeite en er is ongelofelijk veel te doen! Ik zal vooral enkele vrienden missen (Daniele, Sandra, Eleonora, Margarida en Federico in het bijzonder), maar zeker ook de onafhankelijkheid, de warmte en de prachtige omgeving, die op den duur vanzelfsprekend worden. Voor de volledigheid kunnen we er natuurlijk een lijstje met dingen die ik niet zal missen aan toevoegen. Iets langer, maar stuk voor stuk futiliteiten uiteraard ;) -"Signaalsterkte: geen signaal"-internet... met voorsprong op de eerste plaats -slapen met oordopjes (mijn vriendjes stonden altijd naast mij op het nachtkastje, snif) -de afvallende kastdeur (mét bijbehorende blauwe tenen) -kapotte wasmachines -defecte liften -complete duisternis bij uitvallende elekriciteit -koude douches -verwarming die niet aan mag wegens te kostelijk -het gasvuur en dito oven + de afwezigheid van een microgolf -verdwijnend eten uit de ijskast -de rondslenterende toeristen -leven zonder fiets (ik heb zaterdag 1,5 uur gefietst en halverwege kon ik al niemeer op het zadel zitten, pijnlijke zaak) -de onbestaande communicatie tussen de 2 universiteiten (hierover ben ik totaal niet te spreken en dat hebben ze in Gent ook al in de mot denk ik) -en niet te vergeten de prachtige Catalaanse tongval :s Even serieus, het was niet allemaal rozegeur en maneschijn, zeker in het begin, maar dat hebben we overleefd en ik ben ook wel een beetje trots dat ik altijd alles kunnen oplossen heb :) Ik heb ook hard moeten werken voor de examens maar ik wist dat er dan ook een welverdiende grote vakantie achterkwam, hoewel ik daar niet echt naar uitkeek. Vooral de laatste weken waren heel intens en ik wou dat ik ze nog eens kon beleven :'( Maar ik ben dankbaar voor de kans die ik gekregen heb (=troostende raad van Ele en Dani)! Ik heb nu een tweede thuis in Barcelona en draag die in mijn hart, en nu gaat het leven thuis weer verder. (zit ik hier alweer bijna te wenen, want khoor net zó een toepasselijk liedje op de radio) "I ain’t lost, just wandering Round my hometown Memories are fresh Round my hometown Ooh the people I’ve met Are the wonders of my world" Meer dan alle toeristen kan ik wel zeggen: "I BCN" ...

La despedida

Ik dacht de laatste dagjes nog een beetje te relaxen, maar ik ben hele dagen op de been geweest, wat echt nog behoorlijk vermoeiend was. Ik ga het nu dan ook kort houden, vooral wat foto's, want mijn oogjes vallen al toe...

Zaterdag 20/12:
Vandaag ben ik, na afscheid genomen te hebben van Ornella, die morgenvroeg naar Italië vertrekt, naar de beroemde Plaza España gegaan en zo tot aan de voet van Mont Juic, naar het Museo Nacional de Arte de Cataluña. Ik heb geluk dat het weer echt fantastisch is de laatste dagen, want foto's met een stralende zon zijn toch zoveel mooier.

het MNAC

op de voorgrond de magische fontein (die werkt als het donker is) en tussen de 2 rode torens (links) zie je Plaza España

Daarna richting voetbalstadion, waar hopelijk 's avonds geen match gespeeld werd, want dan stond ik er weer voor niets. Maar ik had geluk, want Barça moest op verplaatsing, en ze stapten juist op de bus toen ik toekwam. Ik heb dus Messi en co (weliswaar onduidelijk, want tussen een hoop toeristen, fans en paparazzi) gezien :p. Het stadion, het grootste van Europa trouwens, was ook wel impressionant. Net zoals de binnenkant (perszaal, commentatorkotjes, kleedkamers, museum, enz) FCB=Més que un club!

Daarna ging het weer richting Plaza España, om de magische fontein te zien. Dat was echt de moeite; de fontein danste precies op het ritme van de magistrale muziek in alle mogelijke kleuren.

Zondag 21/12:

's Morgens was ik mij rustig aan het klaarmaken om naar el Forum te gaan, in de veronderstelling dat Ornella al lang weg was, want haar vliegtuig was om half 11. Ineens iets voor 10 raast er een orkaan door het huis, die schreeuwt "Puta!! Ik ga mijn vliegtuig missen!" en dan een dichtslaande deur. De zieligerd heeft 's avonds een ander vliegtuig kunnen betalen...

Het Forum dus, een groot driehoekig modernistisch 'gebouw' aan de dijk.

Dan heb ik samen met Marieke metenenen een wandeling aan de zee gemaakt. Het was niet gepland, maar de verleiding was te groot.

Dan nog een wandeling door het grote stadspark, Parque de la Ciutadella. Op bepaalde plaatsen zag het er een beetje onderkomen uit of stonden de gebouwen in de stellingen en het meer stond droog gedoeme, maar op andere plaatsen een echt pareltje.

Dan voorbij de Arc de Triomf richting het oude stadsgedeelte el Born en de Barrio Gótico met de Corte Ingles (zo noemen de populaire grote supermarkten in Spanje met een stuk of 8 verdiepen, waar ze alles hebben) om nog wat winkeltjes te doen.

Tot slot zijn we nog 'Chocolate con churros' of in het Catalaans 'Xocolate amb xurros' (ik moet het toch ook een beetje educatief houden è) gaan eten. Dat is een typische zoetigheid, die de Spanjaarden eigelijk als ontbijt eten. De churros waren heel lekker, de chocolate iets minder. Van de warme chocolademelk hebben ze hier écht geen verstand (getuigen mijn ouders). Ik heb hem halverwege moeten laten staan, en dat gebeurt mij niet al te vaak, wegens opkomende buikpijn zowaar.

's Avonds ben ik naar school (!) gemoeten omdat het bakske van internet de geest had gegeven op mijn kot. Het was eens iets anders.. Zeer frustrerend, maar het ergste is dat we nu een nieuw bakske hebben, dat veel beter functioneert.. En het is mijn voorlaatste dag!! Om dood te vallen man. Das toch echt nie serieus?

Maandag 22/12:

Vandaag weer een mooie dag om gewoon buiten door te brengen. Ik ben met Sandra naar Hospital San Pau gewandeld, een ziekenhuis uit de 15de eeuw dat nog altijd in gebruik is. Het bestaat uit een groot gebouwencomplex, met kerk en parkjes en al, want de gedachte voor dit ziekenhuis was, dat dit een betere omgeving was voor zieken, als in een muf donker kamertje in een gewoon exemplaar. Voor een ziekenhuis was het wel redelijk verbluffend. Van kunst en architectuur kennen ze hier wel wat!

Sandrita voor het psychiatrische afdelingspaviljoen.

Nog een afscheidszoen voor Barcelona, want na nog een eindje slenteren door Avinguda de Gaudí en een laatste blik op Sagrada Familia terwijl we uitrustten in het park voor de kerk, zit mijn laatste dag erop.

Morgen heel de dag inpakken en Marieke komt nog eten om afscheid te nemen.

(een fotootje voor mezelve. Tzal vreemd zijn als ik hier niet meer elke dag kan voorbijgaan)

Voila, zo is het toch nog laat geworden want foto's uploaden duurt 10 keer zo lang als typen :s Toch nog een voordeel dat ik niet veel foto's meer kan trekken, dan gaat het volgende keer wa rapper. Buenas noches!

Christmastime in Barcelona

Eindelijk vakantie!! :) De examens zijn nog redelijk snel voorbijgegaan aangezien ze maar half zo lang duurden als in Gent. Ik heb zelfs al 5 resultaten teruggekregen en die zijn allemaal wondergoed! Ik hou wel nog bang mijn hartje vast voor informatica, want dat was toch wel übermoeilijk.

Vlak voor dat examen waren we naar een sinterklaasfeest geweest met een Spaanse vriend die Nederlands leert, en er was Belgische chocolade, Lotusspeculaas (speciaal uit Holland besteld) en Belgisch bier (eindelijk!). Ik vind dat we dat in België ook moeten invoeren onder de studenten... wat een verloren traditie! We krijgen wel nog cadeautjes, maar samen liedjes zingen en beloven aan de sint dat je volgend jaar braaf zal zijn, dat kan er niet meer af tegenwoordig. Schande :p

Verder was het eigenlijk allemaal kerstmis wat de klok sloeg. De straten en winkels hingen eind november al overladen vol met kerstverlichting en overal verkopen ze de meest oubollige kerstspulletjes. Niemand heeft hier veel plaats op zijn kleine appartementje, en bijgevolg ook niet voor een grote kerstboom, dus hangen ze alles maar vol met kerstballen, en sneeuwkristallen. En hoe meer overvolle kerststallen en mottige plastieke kerstbomen, hoe meer vreugd. (Wij hebben er ook enen.)

Ik was dus niet bepaald happy met heel deze toestand, en dat werd nog verergerd door het kerstgetsjingeltsjangel uit de jaren stillekes dat nu ineens in de metro door de luidsprekers schalt en door de massa's toeristen, die zich integraal naar de Ramblas en de Barrio Gotico verplaatst hebben om te komen kerstshoppen. Hoe gezellig als je daar dan telkens weer door moet om op school te gaan studeren... Ergerlijk gewoon. (blijkbaar kent mijn computer het woord 'kerstshoppen' niet; hij stelt voor er 'mesthopen' van te maken. Nog geen slecht idee... had ongeveer dezelfde gevoelswaarde voor mij toen) Ik moet wel zeggen dat ik nu mijn examens gedaan zijn, wel vind dat die muziek iets heeft. Zo vredig en onschuldig.

Vorig weekend kwam Tereza naar Barcelona, dat is een Tsjechisch meisje dat een jaar op Erasmus zit in Antwerpen. Haar timing was echt ideaal moet ik zeggen, maar achterafgezien was ik echt blij dat ik even kon ontsnappen aan mijn Teoría del Derecho (dat betekent Recht he). We zijn naar Park Güell gegaan, maar zelfs al was ik er al 2 keer geweest, we zijn er toch in geslaagd te verdwalen.. Ik moet toegeven dat ik echt al bang was in den donker, en ik dacht dat het ging sluiten voor we eruit waren, maar gelukkig hebben we net op tijd de weg teruggevonden.

En ook op woensdagavond was ik 'helaas' weer verplicht om mijn boeken opzij te leggen, want het was kerstfeest op.. mijn kot! Enig protest had niet geholpen. Ik heb er dan maar het beste van gemaakt. Donderdagmorgen betwijfelde ik ten zeerste of ik er inderdaad het beste van gemaakt had :p Gelukkig zijn daar geen foto's van.

De vier meisjes van mijn 'piso de putas' (vlnr: Sandra,Ornella,Katia,ik)

Donderdag dan, dat was echt een fantastische dag. Eerst het examen Recht; de mop van het jaar. We konden er alledrie (de Belgjes) totaaaaal niets van en konden onze theorieën niet bepaald uitleggen in het Spaans. We hadden ons dan ook al lang neergelegd bij een buis. Nu goed, na enkele vragen vroeg die prof aan ons; jullie zijn geen rechtsstudenten zeker? Waarop ik totaal verontwaardigd: Nee, natuurlijk niet! Dan wist die mens blijkbaar genoeg en hij zei dat we mochten meekomen naar zijn bureau. Daar vroeg hij: "Wat denken jullie ervan als ik jullie alledrie een 8 geef?" Wij "eh??" en ik zei zo domgaweg, "euh is da nie wa veel?" en toen zei hij, "Ach, 't is kerstmis he". Fantastisch toch!! We waren nog nie buiten of we hebben heel tkot bij elkaar geroepen. We wisten niet waar we thadden, nie normaal. Ik was zo uitgelaten dat ik mij daarna eens goed heb getrakteerd in de Barrio Gotico tussen de kerstkraampjes op enkele souvenirs en een ijsje (jawel, de laatste dagen is het hier weer om en bij de 15 graden) 's Avonds was het kerstfeest op het appartement van Eleonora, Federico en Margarida. De kerstsfeer was compleet. We hebben volgens Catalaanse traditie eerst "Caga tío" gezongen, wat zoveel betekent als "Schijt, kerel". Tegelijkertijd wordt er met een stok op de cagatío, een boomstam met een gezicht, geslagen, zodat hij 'pakjes zou schijten'. (De avond voor kerstmis, moeten de kinderen eten in zijn mond stoppen, zo een beetje zoals wij een schoen klaarzetten voor sinterklaas). Wij hadden wel geen echte cagatío, maar dus wel pakjes,

elandsoren,

(of -baarden als ze niet goed vastzitten :D)

een kerstboom (ongeveer dezelfde als ons, overduidelijk geen foto waardig), en (veel) eten...

En daar liep het fout. Vooral de reusachtige kom mascarpone waarin we onze cake konden doppen, was niet zo'n geniaal idee. Er waren ook nog cervezas en Lambrusco over... voor de goede verstaander. (Daarom was ik dus gevallen he mama, een glattig wegdek ;) )

Toen was het tijd om te vluchten en zijn we nog een stapje gaan zetten, richting de bekende discotheek Razzmatazz.

Vrijdag bestond begrijpelijkerwijze grotendeels uit slapen want na een paar weken zware examens en 2 feestjes was dat precies toch wel nodig. Het concert dat voor vrijdagavond op het programma stond heb ik jammergenoeg moeten overslaan.

Vanaf vandaag heb ik gepland om nog zoveel mogelijk te bezoeken en afscheid te nemen (wel spijtig dat de meeste erasmussers al voor mij gedaan hadden met de examens en al terug zijn naar hun land, en de 2 Spanjaarden waar ik nog mee weg wou, zijn naar hun familie, ergens ver weg in Spanje) maar daarvan krijgen jullie zo spoedig mogelijk weer bericht, als ik even een gaatje vind in het drukke programma!